Interview met Alexander Stille: “Trump heeft een autoritair project, hij is tot alles bereid”

Gemilitariseerd Amerika. Amerika in oorlog. Trumps Amerika 2.0. L'Unità bespreekt dit met Alexander Stille , een Amerikaanse journalist en schrijver die samenwerkt met prestigieuze publicaties zoals The New Yorker en The New York Times, en journalistiek doceert aan Columbia University. Zijn nieuwste werk, The Sullivanians: Sex, Psychotherapy, and the Wild Life of an American Commune (Farrar, Straus & Giroux), is een succes gebleken bij critici en lezers.

Hij stuurt de Nationale Garde en mariniers naar Los Angeles. Hij dreigt met een oorlog tegen Iran, ter ondersteuning van zijn vriend en makkers Netanyahu. Professor Stille, wat voor Amerika heeft Donald Trump voor ogen? Er zijn veel verklaringen. Ik geloof dat er verschillende stromingen en elementen binnen de Trump-regering zijn met verschillende visies en doelen. Trumps doel is simpelweg om zijn macht zoveel mogelijk te vergroten. Iets dat verder gaat dan een puur politieke sfeer en de pathologische , gekoppeld aan zijn buitensporige ego, aantast tot een oncontroleerbare megalomanie. Het uitbreiden van zijn macht is voor hem bijna een fysiologische behoefte, een onverzadigbare honger. Het maakt niet uit hoe deze honger naar macht wordt gestild, het doel heiligt de middelen, coherentie doet er niet toe, wat Trump het meest nastreeft, is het doel dat hij nastreeft. Om dat te bereiken is hij bereid alles te doen, en zelfs het tegenovergestelde. Hij zou voorstander kunnen zijn van een onderhandeling met Iran als hij tevoorschijn komt als de grote held die de wereld redde van de atoombom van de ayatollahs, of hij zou Israëls militaire initiatief kunnen steunen, of er zelfs deel van uit kunnen maken. Tegengestelde opties, die echter tot hetzelfde resultaat moeten leiden: hoe goed is Donald Trump.

U verwees naar verschillende elementen binnen de " magische cirkel" van de tycoon. Wie en wat zijn dat, professor Stille? Mensen met genuanceerdere visies. Ik denk bijvoorbeeld aan zijn immigratieadviseur, Stephen Miller, een leidende figuur in de regering-Trump, die een blank-nationalistische visie heeft, met als uitgesproken doel om vijftig jaar open immigratie naar de Verenigde Staten zoveel mogelijk terug te draaien. Deze immigratie heeft de demografie van het land veranderd van overwegend blank naar veel kosmopolitischer en multi-etnischer. Dus laten we de grenzen sluiten, laten we immigratie uit verschillende Afrikaanse en Midden-Oosterse landen voorkomen, laten we, indien mogelijk, blanke immigratie uit Europa aanmoedigen of, last but not least, laten we blanke Zuid-Afrikanen beschouwen als een vervolgd volk. Dit laatste idee is de meest emblematische uiting van een diep racistische visie, gebaseerd op de ziekelijke fantasie dat blanken in Zuid-Afrika slachtoffer zijn van genocide. Dan is er nog de visie van evangelisch rechts, die decennia van secularisatie van een seculierder land wil terugdraaien en religie centraal wil stellen in het nationale leven.

Professor Stille, hebben deze visioenen een gemeenschappelijke deler? Dat zou ik zeggen. En het is een 'Orbaniaanse' visie: de Verenigde Staten transformeren tot wat politicologen een competitief-autoritair regime noemen.

Wat bedoel je? Een regime waarin oppositiepartijen blijven bestaan, maar zo verzwakt zijn dat de verkiezingsstrijd uiteindelijk slechts formeel of bijna formeel wordt. Dat komt doordat je intussen de macht hebt gegrepen in alle sectoren van de burgermaatschappij die, zij het steeds zwakker, de centrale macht konden weerstaan ​​of in evenwicht konden houden. Vandaar de oorlog tegen universiteiten, de massale zuiveringen binnen het openbaar bestuur, de aanval op de rechterlijke macht, de klachten tegen ngo's en advocatenkantoren die belangen vertegenwoordigen die als vijandig worden beschouwd voor de regering-Trump. Hier is dan een hele reeks maatregelen die erop gericht zijn de sectoren te elimineren die onafhankelijk bleven van Trumps macht. Wie heeft misschien "Project 2025 " niet eens gelezen, maar het staat er allemaal in geschreven. Vicepresident Vance zei het openlijk: wij conservatieven zijn onze cultuur kwijtgeraakt , we zijn universiteiten kwijtgeraakt, en om de macht terug te winnen, moeten we universiteiten, culturele instellingen en het openbaar bestuur aanvallen. Vance heeft openlijk herhaald dat we miljoenen ambtenaren die niet op ons lijken of ons niet gehoorzamen, moeten ontslaan en vervangen door ons eigen personeel. Dit alles druist volledig in tegen de traditie, die teruggaat tot het begin van de twintigste eeuw, volgens welke het openbaar bestuur apolitiek is, waarin machthebbers het aantal functies dat de uitvoerende macht kan kiezen moeten beperken, terwijl de overgrote meerderheid van de ambtenaren in rechtse of linkse besturen dienen en technische vaardigheden hebben die ze blijven uitoefenen ondanks de machtswisseling in Washington. Trump en zijn adviseurs willen dit allemaal veranderen, omverwerpen. Heel Amerika aan hun kant zetten en de macht grijpen in de verschillende sectoren die onafhankelijk zijn gebleven. Dit is de gebruikelijke strategie. Trump begrijpt dit alles misschien op een weinig gearticuleerde en viscerale manier: alles wat niet mijn vriend is, is mijn vijand, daarom voer ik oorlog tegen alle sectoren die mij niet hebben gevleid, die mij geen gehoorzaamheid hebben betoond. Anderen, in zijn regering, volgen hem met een meer gearticuleerd, veel gerichter beleid, dat is uiteengezet in "Project 2025" . Ook moet worden opgemerkt dat zich onder de machtscentra binnen de regering van Trump ook de oude Republikeinse basis bevindt: de zeer rijke grote donoren die de verkiezingscampagnes financieren en in ruil daarvoor een enorme belastingverlaging krijgen voor de sectoren van de economie die deze financiers vertegenwoordigen.

Is er iemand uit de verschillende kringen van mensen die ervoor gezorgd hebben dat de tycoon voor de tweede keer terugkeerde naar het Witte Huis, die een onaangename verrassing kreeg toen hij wakker werd? De arbeidersklasse. De zwakste in deze coalitie van machtsgroepen. De klasse die Trump de verkiezingen heeft bezorgd, heeft niets gekregen. De belastingverlaging zal de rijkste klassen bevoordelen, de arbeidersklasse zal te maken krijgen met bezuinigingen op de ziektekostenverzekering en op voedselbonnen die degenen helpen die te weinig verdienen om rond te komen. In ruil daarvoor hebben ze iets...

Wat, professor Stille? Het spektakel van de deportaties. Een soort Romeins circus, een Colosseum uit het derde millennium, dat de massa's goed doet door hen te vertellen: " Kijk, we hebben beloofd de illegalen te deporteren, belofte gehouden." Niets op economisch vlak, slechts een spektakel om de emotionele behoeften van de arbeidersklasse te bevredigen.

Als het fundament van een democratie, los van het machtsevenwicht, het bestaan ​​van een sterke oppositie is, is deze oppositie dan vandaag de dag aanwezig in de Amerikaanse samenleving? Ik denk het wel. Afgelopen weekend zagen we protesten die 5 miljoen mensen naar de straten en pleinen van verschillende steden brachten . Het waren enkele van de grootste demonstraties uit onze recente geschiedenis. Er is echter één probleem...

Welke, professor Stille? De officiële oppositie, de Democratische Partij, is verward, verdeeld, slecht georganiseerd, maar toch cruciaal om Trumps "Orbaniaanse" plannen tegen te gaan. Daarnaast is er een robuustere volksoppositie. Om de democratie in de Verenigde Staten te verdedigen, moeten deze twee tegenstellingen elkaar ontmoeten om de verkiezingen te kunnen winnen, te beginnen met de tussentijdse verkiezingen, en de voortdurende omverwerping van democratische instellingen en machten te voorkomen.

VAN

Umberto De Giovanningeli